محبت

محبت

 

اگر به زبانهای آدمیان و فرشتگان سخن گویم، ولی محبت نداشته باشم، زنگی پرصدا و سنجی پرهیاهو بیش نیستم. اگر قدرت نبوّت داشته باشم و بتوانم جملۀ اسرار و معارف را درک کنم، و اگر چنان ایمانی داشته باشم که بتانم کوهها را جا‌به‌جا کنم، امّا محبت نداشته باشم، هیچم. اگر همۀ دارایی خود را بین فقیران تقسیم کنم و تن خویش به شعله‌های آتش بسپارم، امّا محبت نداشته باشم، هیچ سود نمی‌برم. محبت بردبار و مهربان است؛ محبت حسد نمی‌برد؛ محبت فخر نمی‌فروشد و کبر و غرور ندارد. رفتار ناشایسته ندارد و نفع خود را نمی‌جوید؛ به آسانی خشمگین نمی‌شود و کینه به دل نمی‌گیرد؛ محبت از بدی مسرور نمی‌شود، امّا با حقیقت شادی می‌کند. محبت با همه چیز مدارا می‌کند، همواره ایمان دارد، همیشه امیدوار است و در همه‌حال پایداری می‌کند. محبت هرگز پایان نمی‌پذیرد. امّا نبوّتها از میان خواهد رفت و زبانها پایان خواهد پذیرفت و معرفت زایل خواهد شد. زیرا معرفت ما جزئی است و نبوّتمان نیز جزئی؛ امّا چون کامل آید، جزئی از میان خواهد رفت. آنگاه که کودکی بیش نبودم، چون کودکان سخن می‌گفتم و چون کودکان می‌اندیشیدم و نیز چون کودکان استدلال می‌کردم. امّا چون مرد شدم، رفتارهای کودکانه را ترک گفتم. آنچه اکنون می‌بینیم، چون تصویری محو است در آینه؛ امّا زمانی خواهد رسید که روبه‌رو خواهیم دید. اکنون شناخت من جزئی است؛ امّا زمانی فرا خواهد رسید که به کمال خواهم شناخت، چنانکه به کمال نیز شناخته شده‌ام. و حال، این سه چیز باقی می‌ماند: ایمان، امید و محبت. امّا بزرگترینشان محبت است. (اوّل قُرِنتیان 13:1-13

رنج و زحمت به خاطر نیکوکاری

رنج و زحمت به خاطر نیکوکاری 

اول پطرس ۳: ۸-۲۲:

۸خلاصه، ای دوستان، یک‌ فكر و یک‌ دل باشید. یكدیگر را دوست بدارید و مهربان و فروتن باشید. ۹بدی را با بدی و لعنت را با لعنت تلافی نكنید، بلكه به جای لعنت بركت بطلبید، زیرا خدا شما را دعوت كرده است تا بركت نصیبتان گردد. ۱۰زیرا كلام خدا می‌فرماید: «هرکه بخواهد زندگی خوب و روزهای خوشی داشته باشد، باید دهانش را از حرفهای زشت و لبانش را از دروغ نگه دارد. ۱۱بدی را ترک كرده نیكی كند و صلح و صفا را جسته و آن را دنبال نماید.» ۱۲«زیرا چشمان خداوند بر نیكان است، و گوشهای او آماده شنیدن دعاهای آنها، امّا از بدكاران روی‌گردان است.» ۱۳پس اگر شما به انجام آنچه نیكوست اشتیاق دارید، چه كسی به شما آسیبی خواهد رسانید؟ ۱۴امّا اگر به‌خاطر نیكوكاری رنج می‌‌بینید، خوشا به حال شما! از تهدیدات مردم نترسید و نگران نباشید. ۱۵امّا احترام مسیح در دلهای شما باشد و او را خداوند خود بدانید و اگر كسی علّت امید شما را می‌پرسد، همیشه آماده جواب باشید، ۱۶البتّه با ملایمت و احترام. وجدان شما همیشه پاک باشد تا حتّی اگر به شما توهین شود، کسانی‌که از رفتار نیک مسیحایی شما بد می‌گویند، از گفتهٔ خود شرمنده گردند. ۱۷زیرا اگر خواست خدا بر این است كه شما زحمت ببینید، بهتر است كه به‌خاطر نیكوكاری باشد، نه برای بدكاری. ۱۸مثلاً خود مسیح، یک‌بار برای همیشه به‌خاطر گناه بشر مرد، یعنی یک شخص بی‌گناه در راه گناهكاران مرد تا ما را به حضور خدا بیاورد. او از لحاظ جسم كشته شد امّا از لحاظ روح به زندگی خود ادامه داد ۱۹و در روح به نزد ارواح محبوس رفت و به آنها موعظه کرد. ۲۰اینها همان كسانی بودند كه در آن ‌وقت كه نوح به ساختن كشتی مشغول بود و خدا با صبر و حوصله انتظار می‌کشید، اطاعت نكردند. عدّه‌ای كم، یعنی هشت نفر از آب گذشته، جان سالم بدر بردند. ۲۱این آب، نمونهٔ تعمیدی است كه اكنون شما را نجات می‌بخشد. منظور شست‌وشوی كثافات بدنی نیست، بلكه بیان كنندهٔ آرزوی وجدان پاكی است که مشتاق دیدن خداست و به وسیلهٔ رستاخیز مسیح نجات می‌یابد. ۲۲او به عالم بالا رفت و در دست راست خداست و تمام فرشتگان و قوّتها و قدرتهای آسمانی تحت فرمان او هستند.

آمین 

محبت: حکمی تازه از خداوند عیسی مسیح

محبت: حکمی تازه از خداوند عیسی مسیح 

برای شروع بیایید سری به انجیل یوحنا بزنیم. چیزی که خواهیم خواند در شب دستگیری عیسی مسیح اتفاق افتاد. عیسی مسیح در طول آن شب رهنمود های بسیاری به شاگردانش داد که بخش بزرگی از انجیل یوحنا را به خود اختصاص می دهند (یوحنا 13-17). در میان چیزهایی که عیسی درآن شب به شاگردان گفت، یک چیز بود که عیسی بر روی آن به عنوان حکمی تازه تأکید نمود. یوحنا 13: 34 می گوید:

یوحنا 13: 34

" به شما حكمي تازه مي‌دهم كه يكديگر را محبّت نماييد، چنانكه من شما را محبّت نمودم تا شما نيز يكديگر را محبّت نماييد."

حکم تازه ای که عیسی به ما داد این بود که یکدیگر را محبت کنیم. اهمیتی که مسیح برای این حکم قائل بود از اینجا معلوم می شود که او این حکم را دو مرتبه دیگر در همان شب تکرار کرد. در یوحنا 15: 12-17 می خوانیم:

یوحنا 15: 12-17

" اين است حكم من كه يكديگر را محبّت نماييد، همچنان كه شما را محبّت نمودم. كسي محبّت بزرگتر از اين ندارد كه جان خود را به جهت دوستان خود بدهد. شما دوست من هستيد اگر آنچه به شما حكم مي‌كنم به جا آريد. ديگر شما را بنده نمي‌خوانم زيرا كه بنده آنچه آقايش مي‌كند نمي‌داند؛ لكن شما را دوست خوانده‌ام زيرا كه هر چه از پدر شنيده‌ام به شما بيان كردم. شما مرا برنگزيديد، بلكه من شما را برگزيدم و شما را مقرّر كردم تا شما برويد و ميوه آوريد و ميوه شما بماند تا هر چه از پدر به اسم من طلب كنيد به شما عطا كند. به اين چيزها شما را حكم مي‌كنم تا يكديگر را محبّت نماييد."

عیسی به ما حکم می دهد که یکدیگر را محبت کنیم، در واقع همانطوری یکدیگر را محبت کنیم که او ما را محبت نمود. اما او چقدر ما را محبت نمود؟ پاسخ در افسسیان 5: 2 یافت می شود:

افسسیان 5: 2

" و در محبّت رفتار نماييد، چنانكه مسيح هم ما را محبّت نمود و ]در نتیجه محبتش] خويشتن را براي ما به خدا هديه و قرباني براي عطر خوشبوي گذرانيد."

عیسی مسیح به حدی ما را محبت نمود که جان خود را داد. با چنین محبتی است که او ما را فرمان می دهد که ما نیز یکدیگر را محبت کنیم. او گفت "یکدیگر را محبت کنید، همچنان که شما را محبت نمودم." او محبت به یکدیگر را به عنوان یک حکم قلمداد می کند یعنی چیزی که الزاماً باید انجام شود. اول پطرس 1: 22 می گوید:

اول پطرس 1: 22

" چون نَفْسهاي خود را به اطاعت راستي طاهر ساخته ايد تا محبّت برادرانه بي ريا داشته باشيد، پس يكديگر را از دل بشدّت محبّت بنماييد."

به علاوه در اول پطرس 4: 8 می خوانیم:

 " اوّلِ همه با يكديگر بشدّت محبّت نماييد"

باید اول از همه یکدیگر را بشدت محبت کنیم. به همان شدتی که مسیح ما را محبت نمود.

بنابراین نتیجه این می شود که حکم تازه ای که عیسی به ما داد این است که یکدیگر را به شدت محبت کنیم. در مقاله "محبت: تحقق شریعت" بررسی می کنیم که چرا عیسی مسیح با وجود اینکه مشابه چنین حکمی در عهد عتیق هم یافت می شود (همسایه خود راچون نفس خویش محبت نما) محبت کردن به یکدیگر را حکمی جدید می خواند.